Η Κλωστή ακούστε την /νιώστε την / κατεβάστε την !
Το νέο άλμπουμ των 2L8 αφέθηκε ''ελεύθερο'' να μας μιλήσει για όλα αυτά που καίνε την ανθρώπινη ανάγκη που υπάρχει γύρω απο το εγώ και φθάνει στο εμείς !
Το άλμπουμ το οποίο δημιουργήθηκε μέσω crowdfunding τώρα είναι εδώ για να το ακούσετε .
Το Dreamfacto το προτείνει στα must listen του 2013 !
Δεν υπάρχουν λόγια για να το περιγράψω, απλά λόγια για να ακούσετε υπάρχουν πολλά !
Αυτό το άλμπουμ είναι τόσο θεατρικό που ΠΡΕΠΕΙ να γίνει MUSICAL ....τέλος !
download
http://2l8toolate.bandcamp.com/album/the-thread
'''Σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο, προσκαλούν: "ελάτε Πιο Κοντά", και ας χαθούμε όλοι μαζί, για μια φορά "ας φτιάξουμε μία νέα λέξη με ένα καινούριο νόημα" και ας σημάνει το τέλος μας."Αλλιώς ας πούμε ότι δεν υπήρξαμε ποτέ". Υπομένουν στην Οδύνη, τις φωνές, η μία μετά την άλλη, οι λέξεις τους χτυπούν ανελέητα, χάνονται στο χάος ενός κόσμου στον οποίο όλοι μιλούν ταυτόχρονα και κανείς δεν βρίσκει το κουράγιο να ακούσει, να αφουγκραστεί. Απαντούν μέσα από την δική τους Κόλαση, σκαρφίζονται ένα νέο τρόπο, με ένα ωστικό κύμα, θέλουν να ταρακουνήσουν, να αναγκάσουν τις φωνές να σωπάσουν. Παρακολουθούν από το Διάστημα, κυνικά, καταγράφουν την απώλεια: "Αποχωριζόμαστε, σπάμε ξανά και ξανά". Γιατί εμείς είμαστε οι "νεο-εξόριστοι". Οι αριθμοί ολοένα και αυξάνονται, φτάνουν Στο Άπειρο, αλλά όταν "οι σειρήνες αναγγέλλουν πόλεμο" ξαφνικά προσγειώνονται σε έναν πραγματικό κόσμο που δεν αναγνωρίζουν. Γιατί απουσίαζαν. "Ήρθαμε από το καλύτερο χθες, τι έγινε με το αύριο;" πνίγονται, οι λέξεις καίγονται μέσα στο στόμα τους. Κυκλοφορούν σημαδεμένοι. Όλοι με την ίδια Σκιά στο Δέρμα σε αέναη επανάληψη, "ανακαλύπτουν τα ίδια, ξανά και ξανά". Αρνούνται. Μηδενίζουν τα πάντα. Επιθυμούν να επιστρέψουν στο αστρόπλοιο, "το μόνο που θέλω είναι να ζήσω Για Πάντα σε κάποιο άλλο όνειρο, κάποια άλλη στιγμή. Να κρυφτώ εκεί". Αλλά "δεν μπορείς να κρυφτείς, δεν μπορείς να τρέξεις μακριά, είναι εδώ, είναι τώρα, είναι παντού". Δεν υπάρχει άμαχος πληθυσμός στον πόλεμο της μνήμης. Μπορεί να ψελλίζουν "μισώ τον αγώνα", αλλά πολεμούν για το μόνο που έχει μείνει. Για μία Κλωστή. Έχουν περάσει 365 Νύχτες χωρίς Όνειρα πλέον, και πριν ακόμη ξεκινήσουν, πριν το καλωσορίσατε, γνωρίζουν το τέλος της ιστορίας, γιατί στις "μαύρες μέρες που ήρθαν, με μαύρες τις καρδιές οι άντρες, κυνηγάνε όλη μέρα για όσα έκανε ο πατέρας, για όσα είπε η μητέρα". Και αυτοί οι άνδρες είναι που παρελαύνοντας και ζητώντας αίμα θα βάλουν τέλος στην τελευταία ελεύθερη φωνή. Και θα μείνει μόνη η εκφωνήτρια, να ρωτάει: τι ακολουθεί;''
Το νέο άλμπουμ των 2L8 αφέθηκε ''ελεύθερο'' να μας μιλήσει για όλα αυτά που καίνε την ανθρώπινη ανάγκη που υπάρχει γύρω απο το εγώ και φθάνει στο εμείς !
Το άλμπουμ το οποίο δημιουργήθηκε μέσω crowdfunding τώρα είναι εδώ για να το ακούσετε .
Το Dreamfacto το προτείνει στα must listen του 2013 !
Δεν υπάρχουν λόγια για να το περιγράψω, απλά λόγια για να ακούσετε υπάρχουν πολλά !
Αυτό το άλμπουμ είναι τόσο θεατρικό που ΠΡΕΠΕΙ να γίνει MUSICAL ....τέλος !
download
http://2l8toolate.bandcamp.com/album/the-thread
'''Σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο, προσκαλούν: "ελάτε Πιο Κοντά", και ας χαθούμε όλοι μαζί, για μια φορά "ας φτιάξουμε μία νέα λέξη με ένα καινούριο νόημα" και ας σημάνει το τέλος μας."Αλλιώς ας πούμε ότι δεν υπήρξαμε ποτέ". Υπομένουν στην Οδύνη, τις φωνές, η μία μετά την άλλη, οι λέξεις τους χτυπούν ανελέητα, χάνονται στο χάος ενός κόσμου στον οποίο όλοι μιλούν ταυτόχρονα και κανείς δεν βρίσκει το κουράγιο να ακούσει, να αφουγκραστεί. Απαντούν μέσα από την δική τους Κόλαση, σκαρφίζονται ένα νέο τρόπο, με ένα ωστικό κύμα, θέλουν να ταρακουνήσουν, να αναγκάσουν τις φωνές να σωπάσουν. Παρακολουθούν από το Διάστημα, κυνικά, καταγράφουν την απώλεια: "Αποχωριζόμαστε, σπάμε ξανά και ξανά". Γιατί εμείς είμαστε οι "νεο-εξόριστοι". Οι αριθμοί ολοένα και αυξάνονται, φτάνουν Στο Άπειρο, αλλά όταν "οι σειρήνες αναγγέλλουν πόλεμο" ξαφνικά προσγειώνονται σε έναν πραγματικό κόσμο που δεν αναγνωρίζουν. Γιατί απουσίαζαν. "Ήρθαμε από το καλύτερο χθες, τι έγινε με το αύριο;" πνίγονται, οι λέξεις καίγονται μέσα στο στόμα τους. Κυκλοφορούν σημαδεμένοι. Όλοι με την ίδια Σκιά στο Δέρμα σε αέναη επανάληψη, "ανακαλύπτουν τα ίδια, ξανά και ξανά". Αρνούνται. Μηδενίζουν τα πάντα. Επιθυμούν να επιστρέψουν στο αστρόπλοιο, "το μόνο που θέλω είναι να ζήσω Για Πάντα σε κάποιο άλλο όνειρο, κάποια άλλη στιγμή. Να κρυφτώ εκεί". Αλλά "δεν μπορείς να κρυφτείς, δεν μπορείς να τρέξεις μακριά, είναι εδώ, είναι τώρα, είναι παντού". Δεν υπάρχει άμαχος πληθυσμός στον πόλεμο της μνήμης. Μπορεί να ψελλίζουν "μισώ τον αγώνα", αλλά πολεμούν για το μόνο που έχει μείνει. Για μία Κλωστή. Έχουν περάσει 365 Νύχτες χωρίς Όνειρα πλέον, και πριν ακόμη ξεκινήσουν, πριν το καλωσορίσατε, γνωρίζουν το τέλος της ιστορίας, γιατί στις "μαύρες μέρες που ήρθαν, με μαύρες τις καρδιές οι άντρες, κυνηγάνε όλη μέρα για όσα έκανε ο πατέρας, για όσα είπε η μητέρα". Και αυτοί οι άνδρες είναι που παρελαύνοντας και ζητώντας αίμα θα βάλουν τέλος στην τελευταία ελεύθερη φωνή. Και θα μείνει μόνη η εκφωνήτρια, να ρωτάει: τι ακολουθεί;''
